Πτώματα κι αρώματα

I
Τραβώ, τραβώ χαμόγελα,
σέρνω πληγές με διαβατήρια
ίριδες κυοφορούμενες,
μικροκαμωμένες μεσόκοπες κυρίες τα μάγουλα μου
έτοιμα να σκάσουν απ' τα κουτσομπολιά
λιώνω καραμέλες για να λειάνω άφθες
φθαρτή ανάσα, φθηνά τσιγάρα

II
Εργασία, μια ιστορία
ιαχές τρεμάμενες, σεφταλιές και ρακές.
Έστω ότι ευφορούμε για κάποιες ώρες
ώστε σε κάποιες ώρες να βυθιστούμε.
Βυθός αγχών κινούμενος ευφάνταστα
σ' ένα φαντασιακό ηδονικά ευρύχωρο,
ρόδα σε φαιορόδινα σώματα,
σωματεία, ποια ιστορία;

III
Βόμβες και νυχοκόπτες,
πταίσματα οι κυκλοφορικές ανασφάλειες
σεΐρι δεν κάνεις με τρεμάμενα πόδια,
διαπομπεύεσαι σε αντανακλάσεις,
σείκλαστος αναρωτιέσαι πως ν' αντιδράσεις
μαλλιά σε τσιμπάνε
οι άλλοι που να 'ναι;
Διάολε ναι, έγινα μαλάκας!

IV
Οι βρόγχοι ρουφάνε διεργασίες,
απέραντες υποκρισίες υπό διαμόρφωση,
ισοφαρισμένοι ένα λεπτό μετά τη λήξη
ξηλωμένα μάτια, πνιγμένα δωμάτια,
η τάδε δεν κατάπιε τα χάπια,
έχαψε στο στήθος μπλαβάδες.
Ματωμένες, ασυνείδητες αποχωρήσεις.

V

Μια κάποια ευαισθησία στη (συ)ζήτηση
σχόλια, ανακόνιστα δήθεν συγκλονίζουν
κλονισμοί, οι υμνητές της διαμεσολάβησης,
άρνηση και ασεξουαλικές αναπαραστάσεις
στο παρόν, των χορών η άνθιση.
Ναι, θα γίνουμε ανάμνηση,
μα τουτ' η άνοιξη, πριόνι μ' αυταπάρνηση

VI

Ενοχλητικά σπυράκια από ξυράφια
φλωριές δεδομένων των περιστάσεων,
συγγνώμη δε μπορώ να παίξω τόσο με τις λέξεις,
παίζω μ' ορέξεις
όταν θ' αρχίσω τις δημόσιες σχέσεις
θα έχω κάτι αρκετά τρανταχτό για να ντρέπομαι.
Με σας ή χωρίς εσάς, αναχαράσω βιώματα.
Πτώματα, πτώματα κι αρώματα.